Onrechtvaardige checkpoints en Dode Zee-ervaringen

Hey allen,

na een aantal dagen weer een berichtje, ik heb zoveel gezien en gehoord! We zijn vanuit Jeruzalem naar Betlehem (Palestina / Westbank) gereisd. Vanuit Betlehem hebben we Betlehem bezocht en Hebron. Hebron was erg indrukwekkend. Veel straten waren afgesloten, marktpleinen waar altijd markten waren, zijn nu verboden terrein. Omdat het Westbank is. Settlers van Israelische settlements omringen en doorkruisen de Palestijnse stad. We spraken met een aantal mensen daar en hoorden hun verhalen.

Heel indrukwekkend was het moment waarop we een dorpje bezochten, Bet Shean volgens mij, en met de lokale mensen van daar spraken. Een boer deed zijn verhaal en vertelde hoe de Israelische settlers geregeld vergif op het land strooiden, waardoor de oogst mislukte en de schapen sterven. Terwijl de man zijn verhaal deed stroomde het kleine dorpje uit om te kijken naar de westerlingen die naar hun dorpje kwamen. Plotseling wezen een aantal kinderen richting de heuvels en riepen iets in een voor mij vreemde taal. Onze Palestijnse medereizigers verstonden dit wel: er kwamen Israelische jeeps aan. Wij moesten terug naar de bus, waar onze Palestijnse buschauffeur inmiddels werd ondervraagd. Zijn ID was afgepakt. We werden uiteindelijk na een lange tijd wachten vriendelijk verzocht weg te gaan en de buschauffeur mag dit dorpje niet meer in. Niemand mag immers weten wat hier gebeurt. Wij gingen weg, maar de militairen bleven - bij de dorpelingen.

We bezochten Betlehem, een mooie stad, en bezochten de 'nativity church' gebouwd op de plek waar Jezus geboren zou zijn.

Daarna reisden we door naar Ramallah waar we een nacht verbleven. Vanochtend bezochten we Ramallah en hoorden interessante sprekers die ons iets meer vertelden over de conflictsituatie hier.
Daarna was het erg relaxed want we gingen naar de Dode Zee! Om daar te komen moesten we een checkpoint passeren (door de seperation wall dus). Hoewel dit gebied officieel Palestina is, claimt Israel het land aan de Dode Zee nu en bouwt er - illegaal - allerlei settlements. We stapten de bus uit en gingen de checkpoints door: een netwerk aan gangen, scan van je tassen, visa laten zien. Toen werd een van onze Palestijnse medereizigers apartgenomen. Waarom? Niemand weet waarom. Zomaar.

De rest ging naar de bus, wij mochten doorlopen. Terwijl we wachtten op onze medereiziger - een compleet onschuldige Palestijnse christen die wil zwemmen in de Dode Zee - hebben we in de bus voor hem gebeden en een lied gezongen. Na een half uur kwam hij er aan! Hij vertelde hoe de soldaten zijn armbandje met de Palestijnse vlag van zijn arm rukten. Na een half uur kreeg hij een papiertje waarop staat dat hij over een aantal dagen moet verschijnen voor de rechtbank. Niemand weet waarom. Hij niet, wij niet, niemand niet. En zo gaat het vaker. We voelden ons machteloos. De Palestijnse medereizigers zijn kalmer: "zo gaat het al acht jaar," vertelden ze. (Acht jaar geleden begon men de muur te bouwen) Ze worden onderdrukt en de wereld kijkt toe.

Om iets heel anders te vertellen: het blijven drijven daarna in de Dode Zee was onwijs cool. We hebben ons ingesmeerd met de Dode Zee modder en onze huid werd superzacht! Deze nacht verblijven we in een 5-sterren hotel in Jericho met een zwembad en alles.

Kortom: tot nog toe een heel bijzondere reis met supercoole medereizigers, hele toffe ervaringen en heel indrukwekkende ervaringen.

Morgen gaan we naar Galilea. Dit was het tot nu toe..!

Salaam,

Margriet